Daar is iets
            daar buiten ons
                        het vreemde
waar wij elkaar, zo op het eerste zicht
niet herkennen
terwijl we het toch zijn.

Daar zit iets
            daar 
                  tijdens 
                       en in ons
iets dat we vooral hebben
van horen zeggen
terwijl we het toch ook zijn.

Nog voor we pap uit kommen aten
   of monden tuitten
       tranen huilden
om onze geschaafde knieën
             en wie weet wat, 
           was het al
              hier 
        en over al.

En ook nadat er geen eelt meer zijn zal
om van ziel of zool te schrapen
    en geen zool meer zeult
       met zieleneelt
            zal het en
             zullen wij het 
         onvermijdelijk zijn.

Daar waar het licht de hemel breekt
raakt het ons
subliemer en immenser dan eenieder
kan voorstellen of bedenken en mensen 
die elkaar van haar noch pluim kenden
komen samen en kijken en wijzen
en lachen en nijgen
tot zwijgen
ouder dan de taal
zijn woorden onnodig
om samen toch dit te begrijpen,
dat waar wij vandaan komen
ook is waar wij heen zullen gaan.